Julian Tuwim

Bóstwo skonało, bowiem żyło w pleśni, 
W próchnie przegniłym. Mnie innego trzeba: 
Boga, co mówi w wielkiej, silnej pieśni,

Boga, co słowem jednym ból zagłuszy, 
Co rzuca gwiazdy z ogromnego nieba 
W głąb mej tajemnej, nieodgadłej duszy.