Św. JP II Pomoc i Służba...

Państwo winno pomagać i służyć człowiekowi…

Być wyrazem pełnej suwerenności narodu, a nie suwerenności własnej struktury w stosunku do narodu…

Naród żyje własnym życiem, gdy w całej organizacji życia państwowego stwierdza, że jest gospodarzem w swoim domu.

 

Dopiero wówczas, gdy zaczyna się myśleć w sposób patriotyczny,

dopiero wtedy, gdy zaczyna myśleć się o drugim człowieku i jego dobru,

dopiero w tym momencie, gdy zaczyna się kochać swój własny kraj

można powiedzieć, że jest to początek służby wobec własnego narodu.

A kto prawdziwie służy dobru i tym najmniejszym, najuboższym i najmniej dostrzegalnym obywatelom, kto walczy o ład i porządek w swojej własnej ojczyźnie, może być dobrym gospodarzem.

Bo nie chodzi o to, żeby robić coś na pokaz, żeby super się prezentować, ważne żeby być sobą w każdym momencie, bo wtedy dostrzec można kto walczy o siebie, o swój interes i prestiż, a kto walczy tak naprawdę o Polskę.

Tak jak gospodarstwo dla prawdziwego gospodarza spędza mu sen z powiek, garbi mu plecy, powoduje prawdziwy uśmiech na twarzy i dumę - tak samo Ojczyzna dla prawdziwego oddanego Gospodarza kraju rysuję się na jego obliczu niby mapa, którą można odczytać, powoduje dumę z powodzenia kraju, łzy z jego tragedii i zmęczenie z jego gospodarowanie.

Bo przecież trud kosztuje, tak jak trzeba troszczyć się o własny dom i rodzinę, tak powinno się troszczyć o własny kraj i jego obywateli, jak nie wiele bardziej.