Czy nie jesteśmy tym pokoleniem ,
któremu świat i postęp doczesny całkowicie wypełnia horyzont bytowania?
Myślimy przede wszystkim w
kategoriach ziemskich.
Musisz się zdobyć na pytanie o życie
wieczne. Albowiem "przemija postać tego świata". I każdy z nas jest
poddany jego przemijaniu.
Człowiek rodzi się z perspektywą
dnia swojej śmierci w wymiarze świata widzialnego.
Równocześnie człowiek, którego
wewnętrzną racją bytu jest, aby przerastał siebie, nosi w sobie także to
wszystko, czym przerasta świat.
Co jest tak naprawdę
sensem naszego życia?
Jak najwięcej
posiadać, mieć jak największą władzę, być popularnym?
Gdy już to wszystko
się osiągnie, to po jakimś czasie i tak zostanie pustka i nicość.
Każdy i tak stanie
się kiedyś prochem, dlatego warto pielęgnować
swojego ducha.
Bo duch jest
przecież nieśmiertelny, a on nie potrzebuje pieniędzy, sławy i rozgłosu, ale
potrzebuje twojego czasu i pamięci.
Pamiętaj człowieku
twoja dusza to twój skarb, którego tylko ty możesz odnaleźć, okiełznać, i cieszyć się nim dłużej
niż do końca życia, bo jak go już znajdziesz i zrozumiesz jego znaczenie to
będziesz żył wiecznie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz